Στις 21/3/2012 συμπληρώνονται 3 χρόνια από τον θάνατο του Χρήστου Καζάκου, καλαθοσφαιριστή των Τιτάνων Δράμας και όχι μόνο.
Το Σάββατο 17/3/2012 στις 09:15 στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία Δράμας θα τελεστεί μνημόσυνο και στις 14:00 στο κλειστό ΚΡΑΚΤΙΔΗ θα διεξαχθεί αγώνας μπάσκετ παλαιμάχων καλαθοσφαιριστών Δράμας -Θεσσαλονίκης, φίλων και συμπαικτών του αείμνηστου Χρήστου. Aπό την ομάδα της πόλης μας θα αγωνιστούν όλοι οι παίκτες που κόσμησαν με την παρουσία τους τις ομάδες της πόλης μας (ΚΑΟΔ, Τιτάνες, ΓΣ Δράμας, Δόξα).
Από την Θεσσαλονίκη θα έρθουν πολλά γνωστά μεγάλα ονόματα του παρελθόντος (Καρατζουλίδης, Τουκμενίδης, Πουλιανίτης, Πασιούδης, Ζέγας και άλλοι)
Το Σάββατο 17/3/2012 στις 09:15 στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία Δράμας θα τελεστεί μνημόσυνο και στις 14:00 στο κλειστό ΚΡΑΚΤΙΔΗ θα διεξαχθεί αγώνας μπάσκετ παλαιμάχων καλαθοσφαιριστών Δράμας -Θεσσαλονίκης, φίλων και συμπαικτών του αείμνηστου Χρήστου. Aπό την ομάδα της πόλης μας θα αγωνιστούν όλοι οι παίκτες που κόσμησαν με την παρουσία τους τις ομάδες της πόλης μας (ΚΑΟΔ, Τιτάνες, ΓΣ Δράμας, Δόξα).
Από την Θεσσαλονίκη θα έρθουν πολλά γνωστά μεγάλα ονόματα του παρελθόντος (Καρατζουλίδης, Τουκμενίδης, Πουλιανίτης, Πασιούδης, Ζέγας και άλλοι)
ΜΝΗΜΗ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΖΑΚΟΥ
Ο Χρήστος Καζάκος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Ιανουάριο του 1964. Εκτός από τη γενέθλια πόλη του, από την οποία ήταν σχεδόν εξαρτημένος, δύο υπήρξαν οι μεγάλες του αγάπες: η φιλολογία και το μπάσκετ. Και ενώ η πρώτη τον κέρδισε επαγγελματικά, το μπάσκετ ήταν το προσωπικό του πάθος. Ανδρώθηκε μπασκετικά στη ΧΑΝ Θεσσαλονίκης, όπου έπαιξε από το 1978 και για δεκατέσσερα χρόνια, ακολούθησαν εφτά χρόνια στα Μουδανιά και άλλα τρία στην ομάδα της Σουρωτής. Το 2001 ο Χρήστος εγκαταστάθηκε στη Δράμα, όπου για ένα χρόνο έπαιξε στους Τιτάνες. Ακόμη και όταν, το 2008, αποσπάστηκε ως καθηγητής στη Γερμανία, το πρώτο πράγμα που αναζήτησε στη νέα πόλη ήταν ένα γήπεδο μπάσκετ, γεγονός που του χάρισε –για άλλη μια φορά- εκτός από κάποιες ώρες απόδρασης και βαθιές ανθρώπινες σχέσεις. Όσοι έπαιξαν μαζί του μιλούν για το εξαιρετικό ήθος του στο παιχνίδι, την αλληλεγγύη και το πνεύμα συνεργασίας που τον χαρακτήριζαν. Άλλωστε, όσοι τον γνώριζαν ευρύτερα ήξεραν πως ένας άνθρωπος με την ταπεινότητα, την τρυφερότητα, την εξυπνάδα και τη βαθιά ανθρωπιά του Χρήστου μόνο τέτοιο μπάσκετ θα μπορούσε να παίζει. Δεν πρόλαβε να δει τον μικρό του γιο να γίνεται το δυαράκι που έλεγε πως θα γίνει. Τον τελευταίο του αγώνα ο Χρήστος τον έχασε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου